Fyrstu
vegir umhverfis Eyrarbakka voru gerðir
fyrir hestvagna svo hægarar yrði um heyflutninga ofan að
engjum. „Bárðarbrú“ gerði Bárður Nikulásson um 1880 og á svipuðum tíma var
„Nesbrú“ lögð í sama tilgangi. Þetta voru þó ekki brýr í nútíma merkingu,
heldur púkkaður mjór vegur yfir móa og mýrlendi. ( Fyrir fáum árum var lögð
„hraðbraut“ yfir hina fornu Nesbrú). Lagning Eyrarbakkavegar frá Ölfusárbrú
hófst 1898 undir stjórn Erlends Zakaríassonar, en þá voru hestvagnar að verða
helsta flutningatækið. Sumarið 1913 komu fyrstu bílarnir akandi þennan veg frá
Reykjavík, en það voru Ford-blæjubílar og lítt áræðanlegir til brúks. Fyrstu
bifreiðastjórar á Eyrarbakka sem héldu uppi samgöngum til Reykjavíkur voru
1918: Einar Jónsson í Túni, Magnús
Oddson í Regin og Steingrímur Gunnarsson á strönd. Áttu þeir saman einn bíl frá
landssjóði og óku til skiptis með póst og farþega. Árið 1923 var Bifreiðastöð Eyrarbakka
stofnuð, en að henni stóðu Ólafur Helgason kaupmaður, Sigurður Óli Ólafsson,
Einar Einarsson á Grund (Stokkseyri), Steingrímur Gunnarsson, Jón Magnússon
kaupmaður (Stk) og Kristinn Grímsson á Strönd. Bifreiðastöð Eyrarbakka var lögð
niður 1925 þegar bifreiðastöð Steindórs fékk sérleyfi milli Eyrarbakka og
Reykjavíkur. Á árunum 1930-1940 voru
Eyrbekkingarnir Baldur og Guðmundur Sigurðssynir bífreiðastjórar hjá Steindóri (Steindór Einarsson).
No comments:
Post a Comment