Bergsteinn blindi Þorvaldsson var kallaður kraftaskáld, og heldur en ekki
þótti honum góður sopinn. Eitt sinn var það, að hann kom í búðina á Eyrarbakka
og bað kaupmanninn að gefa sér í staupinu. Kaupmaður tók því fjarri, því að
hann væri alveg brenmvínslaus. Kvað hann andskotann mega eiga þann dropann, sem
hann ætti eftir af brennivíni. Ekki lagði Bergsteinn mikinn trúnað á það og
kvað vísu þessa við búðarborðið:
Eg krefst þess af
þér,
sem kaupmaðurinn
gaf þér,
þinn kölski og
fjandi
í ámuna farðu
óstjórnandi
og af henni
sviptu hverju bandi.
Brá þá svo við, að braka tók heldur óþyrmilega í brennivínstunnu kaupmanns,
svo að við var búið að bresta mundu af henni öll bönd. Þorði kaupmaður þá ekki
annað en gefa Bergsteini neðan í því og varð feginn að sleppa, áður en verra yrði
úr.
Sagt er, að þau yrðu æfilok flökkuskáldsins Bergsteins blinda, að hann kvæði
sig sjálfur drukkinn í hel eftir boði annarra, og hafi hann þá verið æfa
gamall. En með vissu vita menn það um endalykt Bergsteins, að hann dó á Eyrarbakka
út úr drykkjuskap 17. júlí 1635, og þótti þá svo ískyggilegt um dauða hans, að hann
fékk ekki kirkjuleg, heldur var hann grafinn utan kirkjugarðs á Stokkseyri.
Getur Gísli biskup Oddsson þess í bréfabók sinni, að ekkja Bergsteins hafi „klagað
sárlega" fyrir sér, að maður sinn lægi utan garðs, og hafi „séra Oddur Stephánsson
helst gengist fyrir því, að hann skyldi ekki innan kirkjugarðs grafinn
vera".
(Eftir Jóni Þorkelssyni)
No comments:
Post a Comment